OPIS DO FILMU:

POLICJA W SKIERNIEWICACH DYSKRYMINUJE OJCA I TĘPI JEGO PRAWA
 

(kliknij obrazek)

Art. 231. § 1.Funkcjonariusz publiczny,który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków,działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego,podlega karze pozbawienia wolności do lat 3
 
KODEKS POSTĘPOWANIA FUNKCJONARIUSZY PORZĄDKU PRAWNEGO

Rezolucja 34/169 Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych

1. Funkcjonariusze porządku prawnego wykonują swoje obowiązki wynikające z ustaw, służąc społeczeństwu i chroniąc wszystkich ludzi przed czynami bezprawnymi, zgodnie z wymaganym w tym zawodzie wysokim poczuciem odpowiedzialności.

2. Funkcjonariusze porządku prawnego w toku wykonywania swych obowiązków szanują i chronią godność wszystkich ludzi oraz przestrzegają ich praw i dbają o nie.
8. Funkcjonariusze porządku prawnego mają obowiązek przestrzegać ustaw i niniejszego Kodeksu. Mają oni również obowiązek stanowczo się przeciwstawiać jakimkolwiek ich pogwałceniu. Funkcjonariusze porządku prawnego, którzy mają powody przypuszczać, że przepisy niniejszego Kodeksu zostały lub mogą być pogwałcone zawiadamiają o tym swoje władze i - jeśli to będzie konieczne - inne właściwe władze lub organy, które mają prawo kontrolować takie czyny lub im zapobiegać.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 lipca 2005 r.w sprawie sposobu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień policjantów

§ 2. 1. Policjant, który przystępuje do czynności służbowych związanych z wykonywaniem uprawnień określonych w § 1 pkt 1-3, 5, 7 i 8, jest obowiązany podać swój stopień, imię i nazwisko w sposób umożliwiający odnotowanie tych danych, a także podstawę prawną i przyczynę podjęcia czynności służbowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 7 Ustawy o Policji „na sposób prowadzenia czynności (…) przysługuje zażalenie do miejscowo właściwego prokuratora”. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia, policjant po zakończeniu wykonywania czynności legitymowania powinien nas ustnie poinformować o prawie złożenia zażalenia do prokuratora.

Art. 132. Ustaw o Policji

1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. Policjant skłamał kilkukrotnie między innymi twierdząc, że się przedstawił zgodnie z procedurą na początku rozmowy tj po wyjściu z radiowozu.

WYTYCZNE KOMENDANTA GŁÓWNEGO POLICJI z dnia 26 czerwca 2007 r. w sprawie zasad ewidencjonowania, wypełniania oraz przechowywania notatników służbowych

§ 4.1. W notatniku służbowym policjant dokumentuje czynności służbowe – moja treść opisu sytuacji i celu wezwania funkcjonariuszy nie była notowana. Przed pierwszą moją rozmową z funkcjonariuszami notowali przez kilka minut w notatnikach służbowych w radiowozie nie mając ode mnie żadnej informacji. Jedyne co było zapisane w notatce w mojej obecności to moje dane z dowodu po wylegitymowaniu.

Zaznaczyłem w trakcie rozmowy z funkcjonariuszami, że matka zabroniła mojego widzenia się z dzieckiem (jest to działanie permanentne ze strony matki -sąd dysponuje notatkami służbowymi z 4 o podobnym charakterze interwencji)co jest alienacją rodzicielską, która polega między innymi na utrudnianie kontaktów dziecka z drugim rodzicem, szantaż emocjonalny lub inne manipulacje oraz wspomaganie tych działań, w tym instytucjonalne. Alienacja rodzicielska to przemoc emocjonalna wobec dziecka i drugiego rodzica. Przyczynia się do powstawania u dzieci zaburzeń psychicznych, emocjonalnych i rozwojowych jak też jest nadużyciem władzy rodzicielskiej co może wyczerpywać znamiona popełnienia przestępstwa z art. 207 kk. Zgodnie więc z treścią art. 572 § 1 KPC, obowiązek zawiadomienia o tego typu okolicznościach i zdarzeniach uzasadniających wszczęcie postępowania z urzędu, ciąży na każdym, kto znalazł się w posiadaniu tego typu informacji. Wynika z tego, iż ustawodawca w swoim zamyśle, objął nim wszystkie osoby fizyczne, i tym samym nadał mu charakter powszechny. Zaś zgodnie z treścią art. 572 § 2 KPC, obowiązek ten ciąży przede wszystkim na: urzędach stanu cywilnego,sądach,prokuratorach,notariuszach,komornikach,organach samorządu i administracji rządowej,organach Policji,placówkach oświatowych.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, osoby będące świadkami przemocy w rodzinie powinny zawiadomić o tym Policję, prokuratora lub inny podmiot działający na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

Obowiązek określony w treści przepisu art. 12 uppwr, jest obowiązkiem społecznym, który został określony w normach prawa karnego – w art. 304 k.p.k. Niewywiązanie się z niego może rodzić odpowiedzialność dyscyplinarną z tytułu niedopełnienia obowiązków, bądź też odpowiedzialność karną z art. 231 § 1 kk, jeżeli osoba która nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku zawiadomienia jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13.

Wspomniałem podczas interwencji o art. 107 KW który mówi: Kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi,podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1 500 złotych albo karze nagany. - Dwie godziny wcześniej przed interwencją matka dziecka obiecała mi, że zobaczę się z dzieckiem. Po tym czasie zmieniła zdanie gdzie przez 2 godziny musiałem tkwić przed blokiem.

Na zakończenie :
Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie,
podlega karze grzywny do 3.000 złotych albo karze nagany 

Nawiasem mówiąc - art. 60 ust. 2 pkt 2 i 3 Ustawy o ruchu drogowym – za to powinni wzajemnie wypisać sobie mandat

Krótko - Aneta G. (czytaj matka dziecka) dopuszcza się wraz z rodziną do świadomego łamania prawa art. 113 § 2, KRiO, art. 97 § 1 KRiO, art. 95 § 1 i 3 KRiO, art. 72 Konstytucji, art. 9 Konstytucji w związku z łamaniem praw dziecka określonych w Międzynarodowej Konwencji o Prawach Dziecka ratyfikowanej przez Polskę, art.109 KRiO w nawiązaniu do orzeczenia i postanowienia Sądu Najwyższego ( III CRN 204/77) w którym to stwierdził, że uniemożliwienie utrzymania właściwego kontaktu osobistego pomiędzy rodzicem a dzieckiem narusza interes małoletniego i może stanowić przyczynę uzasadniającą zmianę prawomocnego postanowienia regulującego wykonywanie władzy rodzicielskiej..natomiast w postanowieniu z dnia 1 października 1998 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że za nadużycie władzy rodzicielskiej i rażące zaniedbywanie wynikających z niej obowiązków w rozumieniu art. 111 § 1 KRO może być uznane celowe izolowanie dziecka i jego psychiczne sobie podporządkowywanie (I CKN 834/98, OSNC 1999/4/72). Postanowienie z dnia 5 maja 2000r. ( II CKN 761/00, LEX nr 51982) Sądu Najwyższego - "..Rodzice mają względem dziecka także prawa i obowiązki nie objęte władzą rodzicielską, nie stanowiące jej elementu, jak np. prawo do osobistej styczności z dzieckiem." Takie postępowanie jest zagrożeniem dla dziecka co jednocześnie może wyczerpywać znamiona przestępstwa. - Niestety funkcjonariusze policji nie byli zainteresowani przedstawieniem mojej relacji na stan faktyczny!

Artykuł 97 § 1, Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego mówi, że jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Przez kilka ostatnich miesięcy byłem pozbawiony CAŁKOWICIE uprawnienia do wykonywania władzy rodzicielskiej, przez Anetę G. i jej rodzinę. Zakaz nawet krótkiego widzenia się z dzieckiem, informacji o dziecku, decydowania o ważnych sprawach tyczących dziecka i de facto izolowanie córeczki przede mną i moją rodziną odebrało mi wszelkie prawa związane z wywiązywaniem się z roli ojca i wykonywaniem władzy rodzicielskiej. Pojęcia czym jest władza rodzicielska określił Rzecznik Praw Obywatelskich cytuję:”władza rodzicielska w szczególności obejmuje obowiązek i prawo do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka przez to wychowania dziecka; wymaga kierowania się przez rodziców dobrem dziecka i interesem społecznym( art. 95 § 1 i 3 KriO) Inaczej- jest to uprawnienie, ale i obowiązek nałożony na rodziców przez ustawodawcę opiekowania się i wychowywania dziecka oraz zapewnienie mu jak najlepszych warunków osobistego rozwoju (zarówno fizycznego, jak i duchowego – art. 96 KriO), zaspakajania jego potrzeb zdrowotnych – i to zgodnych z potrzebami dziecka, a nie rodziców.”