Kolejne Pismo Procesowe motywujące ograniczenie władzy pseudo matce Anecie G. Podobnej treści pismo wysłałem Prezesowi Sądu Rejonowego w Skierniewicach z powodu bierności wszystkich instytucji (MOPR, POLICJA, RPD) które mając prawny i moralny obowiązek chronić prawa szczególnie tych co są bezbronni (dzieci) wobec swego oprawcy pozostają jedynie bezczynne w swej obojętności.

PISMO W POSTĘPOWANIU NIEPROCESOWYM

 
wnoszę o: wydanie na podstawie art. 569 § 2. kpc w zw. z art. 109 § 1. krio odpowiedniego zarządzenia w celu ochrony zagrożonego dobra dziecka wszelkimi możliwymi środkami prawnymi małoletniej córki Leonii G..

UZASADNIENIE

   Wnoszę o bezzwłoczną ingerencje sądu i zapewnienie skutecznej ochrony łamanych praw dziecka, które jest owych praw świadomie pozbawiane przez Anetę G. czyli matkę biologiczną dziecka. Od 02.09.14 Aneta G. nadużywa władzy rodzicielskiej stosując z premedytacją przemoc emocjonalną wobec dziecka łamiąc podstawowe prawo dziecka jak i moje uniemożliwiając osobistego kontaktu co jest mnie i dziecku prawnie zagwarantowane w art. 113 § 1 i 2 krio mówiącym o prawie i obowiązku utrzymywania kontaktu dziecka z rodzicem. Również art. 95. § 3. krio wyraźnie wskazuje że „władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny”. Potwierdzeniem prawa do kontaktu są również akty prawne nadrzędne tj Konwencja o Prawach Dziecka art. 3. ustęp 1. „We wszystkich działaniach dotyczących dzieci, podejmowanych przez publiczne lub prywatne instytucje opieki społecznej, sądy, władze administracyjne lub ciała ustawodawcze, sprawą nadrzędną będzie najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka” i art. 9 ustęp 3. tejże Konwencji „Państwa-Strony będą szanowały prawo dziecka odseparowanego od jednego lub obojga rodziców do utrzymywania regularnych stosunków osobistych i bezpośrednich kontaktów z obojgiem rodziców, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to sprzeczne z najlepiej pojętym interesem dziecka” Kolejna Konwencja tym razem o Ochronie Praw Człowieka w art. 8 potwierdza owe prawo mówiąc, że „pozostawanie przez rodzica i dziecko w łączności, stanowi fundamentalny element życia rodzinnego”. Celowe i zamierzone izolowanie dziecka jest też naruszeniem dóbr osobistych  w rozumieniu art. 23 KC co potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 października 2010 r. (III CZP 76/10), uznając prawo do więzi rodzinnych jako jeden z elementów katalogu dóbr osobistych , stanowiących podstawę funkcjonowania zasadniczej jednostki społecznej – rodziny. Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 23 września 2005 r. (I ACa 554/05) twierdząc, że szczególna więź rodziców z dzieckiem, przysługująca zarówno dziecku, jak i rodzicom w prawidłowo funkcjonującej rodzinie, zasługuje na status dobra osobistego, podlegającego ochronie przewidzianej w art. 24 § 1 KC. Matka dziecka tj. Aneta G. celowo izolując dziecko pozbawia naszą córkę więzi emocjonalnej ze mną jak również powoduję ze względu też na wiek dziecka utratę więzi jaką utworzyliśmy przez czas kiedy mieszkaliśmy razem. Dobrem nadrzędnym dziecka jest oboje rodziców nawet gdy mieszkają osobno, o czym są również kampanie społeczne prowadzone przez Rzecznika Praw Dziecka uświadamiające, że dziecko ma prawo do obojga rodziców i rozstanie jest co najwyżej rozstaniem rodziców a nie dziecka z rodzicem. Takie zachowanie wobec dziecka jest przemocą co skutkowało założeniem 25.02.15 Anecie G. Niebieskiej Karty jak również kolejnym zawiadomieniem do Prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 207 § 1 tj. znęcania się psychicznego nad dzieckiem co jest obecnie przedmiotem rozpatrywania przez Prokuraturę Rejonową w Skierniewicach pod kątem wszczęcia dalszego postępowania. Izolowanie dziecka przed drugim rodzicem jest zawsze jedną z przyczyn zaburzeń w rozwoju psychicznym u dziecka. Dziecko silnie koncentruje się na konflikcie rodzinnym, zarówno poznawczo, jak i emocjonalnie, czuje się odrzucone. Negatywne konsekwencje, które pociąga za sobą alienacja rodzicielska (między innymi izolowanie dziecka)  dotyczą także istotnego ograniczenia możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb psychicznych dziecka – bezpieczeństwa, afiliacji, opieki i oparcia w drugim rodzicu. Może też z dużym prawdopodobieństwem prowadzić do problemów psychosomatycznych. Izolowane dziecko z czasem przejawia syndrom Gardnera tj negatywny stosunek w szerokim aspekcie do rodzica odizolowanego. Skutkiem będzie z pewnością negatywny obraz rodziny, który będzie też rzutował w życiu dorosłym dziecka i zapewne będzie taki obraz nieświadomie powielało. Chciałbym nadmienić, że od prawie 2 miesięcy tj od 04.03.15 kiedy to z córeczką widziałem się  ok 20 minut w ośrodku RODK nie miałem żadnego kontaktu z dzieckiem ze względu na celowe pozbawianie mnie jak i dziecka możliwości kontaktu przez Anetę G. co zostało udokumentowane tj 04.03.15, 10.03.15, 30.03.15 – to są ostatnie niezrealizowane odpowiednio wcześniej zapowiedziane próby mojego kontaktu z dzieckiem zakończone sporządzeniem każdorazowo notatek służbowych przez funkcjonariuszy Skierniewickiej Policji. Poprzednich 7 interwencji policji ze względu na nadużywanie władzy i przemoc wobec dziecka przez Anetę G. zostało opisane we wnioskach do sprawy III Nsm 91/15 jak również we wnioskach do sprawy III Nsm 322/14. Do dziś żadna instytucja ani Sąd nie wpłynęły na zachowanie matki dziecka jak również nie powstrzymały w procederze łamania praw dziecka, gdzie na skutek bezkarności Aneta G. jedynie utwierdziła się w słuszności swego bezprawnego działania. Do dziś także nie mam wiedzy gdzie przebywa moje dziecko, nie jestem w ogóle informowany o innych istotnych sprawach dotyczących dziecka np. leczeniu i wizytach lekarskich, notabene ostatnio przypadkowo dowiedziałem się o wizycie mojego dziecka u neurologa, gdzie celowo matka dziecka nie poinformowała mnie o terminie owej wizyty bym nie mógł być obecny. Nadużywanie władzy jest zawsze działaniem przeciwko dobru dziecka i nie ma na to żadnego usprawiedliwienia tym bardziej jeśli jest działaniem w pełni świadomym.